Geplaatst op 25 juli 2013 door Toon Michiels

Vakantie!

Chronos-1954

De Amerikanen zullen wel een wonderlijke indruk van de Nederlandse horlogemaker gekregen hebben, toen zij meneer J.Klaarenbeek’s verhaal in de ” New York Herald Tribune ” lazen. Dat verhaal was nota bene een bekroonde ” travel story ”. Hier is het: Mijn vrouw en ik maakten een vakantiereis per fiets, toen we ergens in het zuiden van ons land een heuvel afreden en in het dal een lief dorpje zagen liggen, dat zich koesterde in de avondzon. ” Hè, laten we hier onze tent opslaan!” riep mijn vrouw verrukt uit en ik vond het een prachtig idee. Toen de tent overeind stond, kwam ik tot de ontdekking, dat mijn horloge niet meer liep. Het bleek kapot te zijn.

We slenterde door de stille avond naar het dorp, dat al lag te rusten. Toch vonden we na wat zoeken en vragen, een horlogewinkel. De eigenaar zat op een stoel in de gang van zijn woonhuis naast zijn zaak lekker te snurken. Even aarzelden we, maar toen pakten we hem bij zijn schouder en wekten hem. ” Ach, wilt U mijn horloge repareren ? “ vroeg ik vriendelijk. ” Wel zeker.” Antwoordde de man op dezelfde beminnelijke toon, liet zijn hoofd weer voorover zakken en snurkte lekker verder.

Opnieuw schudden we hem wakker. ” Wanneer wilt U het dan doen?” informeerde we. De man zuchtte even diep, veegde langs zijn mond, hief zijn hoofd op en brulde: ” Ma!!!!!!”. ” Geschuifel in de gang. Daar was ”Ma”. ” Vertel ’s Ma, hoeveel geld bezitten we nog ? “ vroeg de man. Ma trok een la in de winkel open, keek even en riep toen: ” Tien gulden! ” ” Tien gulden!” herhaalde de man, ” dat is voldoende voor vandaag………. Voor morgen en voor overmorgen. Kom over een dag of drie nog maar eens terug……”

We konden onze oren bijna niet geloven. Maar we hadden vakantie en het horloge van mijn vrouw liep nog goed, dus konden we zonder bezwaar drie dagen wachten. Na drie dagen stonden we weer prompt bij de horlogemaker. Hij keek even in mijn horloge, nam het mee naar zijn werkplaats, repareerde het en kwam na ruim een kwartier weer terug. ”Dat kost één gulden,” zei hij beleefd. Het horloge loopt nog steeds perfect………

Bert Prinsen Geerligs

” Horlogemaker, zie eens hier, want mijn Horloge deugt geen zier “