Martien van Doorne, Deurne

Door Toon Michiels, Vierlingsbeek 26 september 2012

Martien van Dooren in zijn werkplaats.

Bij het kopen van een nieuwe spijkerbroek in ”De Spiekerbox” te Boxmeer raakte ik bij het betalen in gesprek met de verkoper. Het gesprek ging over schaatsen, wat deze verkoper deze winter wou proberen. Na hem enkele tips te hebben gegeven over de aanschaf van schaatsen, gaf ik hem een kaartje van de site, ”maak eens tijd”. Zodat hij mij altijd kon benaderen voor als hij nog vragen hierover zou hebben. Ik vertelde hem dat ik ook nog een andere hobby had, namelijk oude klokken en uurwerken. O, dat heeft mijn vader ook , die bouwde zelf klokken. Aan de prijs van de broeken dacht ik niet meer, want ik had al prijs. Klokken bouwers zijn interessante mensen, en op de vraag of ik zijn vader kon bezoeken, gaf hij mij het telefoon nummer met de mededeling, wacht nog een paar weken zodat ik mijn vader eerst kan inlichten want hij is al bijna tachtig.Martien van Doorne.

Een paar weken later maakte ik een afspraak met de vader van de verkoper: dhr. Martien van Doorne uit Deurne. Nadat hij de voordeur had opengedaan zag ik een stevige man in spijkerbroek staan en diverse klokken in de hal. In de woonkamer vielen behalve de klokken de andere mooie antieke snuisterijen direct op,niet van dat strakke abstracte Jan des Bouvrie design, doch een mooie verzameling van uiteenlopende zaken, echter wel een klokken liefhebber pur sang.

Jules de Corte !

Onder het genot van een paar bakjes koffie bleek al gauw dat Martien veel overeenkomsten had met mijn vader, en niet alleen op klokkengebied. Martien (zoals ik hem nu kon aanspreken ) had ook veel contact met Jules de Corte gehad, en evenals mijn vader voor Jules gewerkt. Jules de Corte was namelijk ook een groot verzamelaar van klokken. Hij vertelde nog een aardige anekdote hierover. Bij het afleveren van een door Jules gekochte klok, vroeg Martien aan Jules waar moet ik hem ophangen? Kom maar mee, zei Jules en liep naar boven. Hij opende de deur van een vertrek, liepen samen naar binnen en maakten de deur achter hen dicht. En daar stonden wij, met de klok in het pikkedonker , daar moet hij hangen zei Jules. Maar we zagen natuurlijk niets, op hetzelfde moment riep Thea, Jules zijn vrouw, Jules maak het licht aan, ze had dat natuurlijk dikwijls meegemaakt.Pendule en een foto van Jules de Corte aan de muur.

Nog zo een verhaal over Jules de Corte maar dan bij ons thuis: Jules en zijn vrouw Thea kwamen bij mijn vader een klok brengen en ze zaten met z’n vieren aan tafel wat te praten onder het genot van natuurlijk een ”bakske” koffie, toen mijn moeder opeens tegen Jules zei, Ik zal die bloemvaas maar es wegzetten, want het praat niet lekker als ge elkaar niet ziet. Op het zelfde moment had ze door dat ze dat tegen Jules zei, en kleurde tomaat rood wat Jules gelukkig niet zag.Ding an sich!

Net zoals bij mijn vader, hingen of lagen bij Martien overal dingen , wat het huis, tuin, en schuurtje tot een groot drieluik maakten. Via de tuin waar de kippen in de ”voorraad- ren” zich niet aan ons stoorden, gingen we nu naar het schuurtje. Schuurtjes zijn vaak een creatief zelfportret. En bij binnenkomst viel mijn oog direct op een hakblok waar de veren van de laatst geslachtte hen of haan nog vastgeklemd zaten in de snede, die de slag met de nog bebloedde ”hieep” had achtergelaten. Als ik ze slacht doe ik het zo humaan mogelijk, vertelde Martien. Het was net of ik bij mijn vader in het schuurtje stond, zoveel gelijkenissen als er waren. Alles werd bewaard, van dynamo’s , spijkers en onderdelen van uiteenlopende aard. Hier kon je zien waar Martien zoal mee bezig is geweest en wat zijn inspiraties en interesses waren. Het draaibankje, boormachines enz. binnen handbereik van de draaicirkel van zijn zelf geconstrueerde hoek draaistoel.Het hakblok.

En dan zijn klokken. Buiten een mooie verzameling antieke klokken van diverse stijlen heeft Martien ook klokken zelf gebouwd. Met de hand, dat wil zeggen op wat draaiwerk na. Alles, ook de tandwielen, rondsels en versieringen uitgezaagd met de figuurzaag. Een staartklok met scheepjes mechaniek die op een haar* na gereed is, en ook een in aanbouw zijnd uurwerk met als mechaniek en beschildering: het ” Salomons” oordeel.

De beschildering van de wijzerplaat is al uitgetekend op karton, en het mechaniek al bijna gereed. Maar het uurwerk is nog in de begin fase. Maar of Martien deze klokken nog ooit afmaakt is onzeker, inmiddels heeft de natuur zijn belangstelling gekregen en bouwt hij nestkasten voor o.a. gierzwaluwen en uilen en deze hangen door heel Deurne. De voorliefde voor klokken kreeg Martien al als kleine jongen. Iemand vertelde hem dat als hij naar wijzers van de kerkklok bleef kijken hij kon zien dat deze vooruit gingen, per minuut.Uurwerk met scheepjes mechaniek.