15 februari 2017 door Toon Michiels

* ‘Imperium in colore’

** ”De gustibus (et coloribus) non est disputandum”

In mijn plakboek over klokken en klokkenmakers, zit ook een mooi artikel, uit De Gelderlander over Gerard van Lankveld uit Gemert. Een interessant artikel was het, met een foto van de Cysar Gorot astronomische klok die mij enorm aansprak, ook al was het zwart wit. Zo ook mijn vader die hem in de jaren zeventig heeft bezocht. Hij vertelde daar dikwijls over. Gerard woont aan de weg naar Beek en Donk, ”en je kunt de toren achter zijn huis van de straat af zien”, vertelde mijn vader.Eens, zou ik hem ook bezoeken had ik mij voorgenomen. Het duurde echter tot november 2016 voor het zover was.—Strana Sweta

Op weg naar Gemert draaide ik rechtsaf bij de molen de volksvriend,en reed via de Oudestraat Gemert binnen. Molens hebben ook altijd aantrekkingskracht op mij, alleen de Volksvriend was toen nog onthoofd van zijn wieken.

De gerestaureerde molen ” De Volksvriend”

Eraan denkend dat molens linksom draaien , dit omdat er een natuurlijke draaiing door de groei in de hout van de as van de molen zit. Dit heeft weer te maken met de draairichting van de aarde om de zon.

Aan het einde van de Oudestraat ga je linksaf en je bent op het Stereind waar Gerard woont.

Zijn huis valt meteen op door de mooi beschilderde vensters en deuren. Een afspraak had ik niet gemaakt met Gerard, dus op goed geluk belde ik aan. ”Kom binnen”, zei hij nadat ik mij had voorgesteld. We liepen naar de keuken, ”even afmaken waar ik mee bezig ben”, zei Gerard.

Gerard nam plaats achter de keukentafel, terwijl ik mij nestelde op de stoel bij het keukenraam, waardoor je op een toren keek. Opeens stond Gerard weer op en zei, ”eerst dat ding (radio) wat dempen”.

”Koffie of thee” vroeg Gerard daarna, ”doe maar een glas water”, zei ik. ”Water dat is ook maar water” zei Gerard, ”maar goed als je dat wilt”.Gerard zette een glas water voor mij neer en begon een koperdraad te isoleren op een ouderwetse manier. Met lijm en naaigaren, wikkelde de hij er een paar lagen over het draadje heen. En op mijn vraag: ”wat ben je aan het maken”, antwoordde Gerard; ”des vur unne hamer van Neefs”.

Ik genoot van zijn manier van werken aan de keukentafel, met eenvoudige middelen.

—Gerard met een zelfgebouwd Russisch muziek instrument, de Ballalaika.

De eerst gesprekken gingen over Frans Arts en de molen de ”Volksvriend”die ze aan het restaureren waren. Hierna vertelde Gerard mij over zijn leven, en zijn gevecht met instanties die voor hem een bepaalde weg wilden uitzetten. Dit bracht hem ertoe om zijn eigen wonderlijke draai aan het leven te geven. Het is eigenlijk niet voor te stellen dat hij vanuit zijn situatie tot ”Keizer van Monera Carkos Vlado” heeft opgewerkt. Gerard zijn klokken en andere kunstuitingen genieten naast landelijke, inmiddels ook buitenlandse, bekendheid. Een van zijn mooiste klokken staat in de hal van het gemeentehuis van Gemert.

—Cysar Gorot astronomische klok

Gerard genoot ervan dat ik een oud krantenartikel (Het Keizerrijk van een tuinman) uit de Gelderlander van de jaren zeventig, in mijn plakboek had zitten. Evenals van mijn Oploo’s dialect, zoals “des ’n moi pieep”. Nadat Gerard het draadje gereed had, vertelde hij, terwijl ik alles vastlegde over zijn verzameling van zeer uiteenlopende zaken, die tussen zijn zelfgebouwde klokken en andere kunstig gemaakte voorwerpen stonden of hingen.

Hieronder nog een foto’s die verklaart waarom Gerard inmiddels zijn draai heeft gevonden.

—Claïda: De poort van Gemert.  van Gerard van Lankveld.

*  “Keizerrijk in kleur”

** ” Over smaken (en kleuren) valt niet te twisten”